Piotr Nowakowski: Chciałbym tam pojechać, wrócić z tym medalem i wychillować

 

W krakowskiej Tauron Arenie trwa  XVIII Memoriał Huberta Jerzego Wagnera, który jest jednym z ostatnich etapów przygotowań reprezentacji Polski do najważniejszej imprezy sezonu. W obliczu trwającej wciąż pandemicznej rzeczywistości niewątpliwym atutem turnieju jest to, że biorą w nim udział również kibice. Jak na ich obecność zareagowali zawodnicy? Jak oceniają swoje szanse w Tokio? Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z ich krótkimi wypowiedziami. 

Możliwość gry z kibicami na trybunach niewątpliwie sprawiła biało-czerwonym przyjemność. Polscy siatkarze nie kryli radości w związku z grą przy ich dopingu. – To było świetne uczucie zobaczyć znowu kibiców. Bardzo cieszymy się, że są to kibice reprezentacji Polski, czyli najlepsi kibice na świecie. Zatem uśmiechy na naszych twarzach dzisiaj były głównie spowodowane tym, że ich widzimy w barwach chcących nas wspierać. Fajnie, że jeszcze dwa dni przed nami, bo myślimy, że kibice na to zasługują – powiedział pełen entuzjazmu Aleksander Śliwka. Podobne odczucia miał Łukasz Kaczmarek: – Nie była to wypełniona hala, ale nam tego czasu z kibicami naprawdę brakowało. Tych meczów bez kibiców było tak dużo, że nawet gdyby przyszło tylko 30 osób, to bylibyśmy z tego powodu bardzo zadowoleni. Jesteśmy szczęśliwi, że możemy znowu zagrać z kibicami oraz z tego, że są tutaj z nami nasi najbliżsi. Na pewno jest to coś fajnego i coś za czym wzajemnie tęskniliśmy.

Mimo tego, że tegoroczna obsada Memoriału Wagnera nie stanowi dla podopiecznych trenera Vitala Heynena większego wyzwania, to i tak doceniają oni możliwość sprawdzenia się w ten sposób. – Dla nas wynik nie jest tutaj najważniejszy, bo wiemy dobrze, że jesteśmy faworytami tego turnieju. Teraz już jest czas na dopracowanie tych elementów, które nie wyglądają perfekcyjnie, popracowanie trochę na siłowni, żeby ta forma i dyspozycja najlepsza była na Tokiododał Kaczmarek. Z takiej samej perspektywy postrzega te rozgrywki Aleksander Śliwka: Mamy te trzy spotkania teraz, aby jeszcze sprawdzić się na boisku, sprawdzić różne ustawienia oraz sprawy taktyczne. Wiadomo, że nie udało się w tym roku zebrać najmocniejszych przeciwników, ale to nie ma dla nas znaczenia. Chcemy zagrać tutaj jak najlepiej jako my, jako reprezentacja Polski – to jest nasz cel i mam nadzieję, że całe te przygotowania i ostatnia prosta, którą jest Memoriał Wagnera przyniosą jak najlepszy wynik w Japonii. 

Do ciążącej nad nim ogromnej presji w związku ze zbliżającymi się igrzyskami przyznał się Piotr Nowakowski: – Coraz badziej nakładam na siebie presję, bo domyślałam się, że inni wymagają ode mnie bardzo dobrej postawy, więc tym bardziej zależy mi na zaprezentowaniu się na jak najwyższym poziomie w każdym meczu i każdy błąd biorę bardzo mocno do siebie. Nie wiem dlaczego, ale z wiekiem ta presja wychodząca z zewnątrz wręcz urosła bardziej niż to miało miejsce wcześniej, kiedy byłem trochę młodszy, trochę więcej fantazji wkradało się do mojej gry. Są różne powody tego, że te igrzyska mogą być moją ostatnią szansą, więc jeżeli chcę uzyskać wewnętrzny spokój, to po prostu chciałbym tam pojechać, wrócić z tym medalem i wychillować. Środkowy reprezentacji Polski ma świadomość potencjału drużyny, tego, że walka o miejsce w olimpijskim składzie była wyrównana: – Moglibyśmy skleić trzy praktycznie równorzędne szóstki, które mogłyby walczyć o medale. W sumie jak byśmy zajęli całe podium byłoby fajnie, więc bardzo nas cieszy to, że kolejne pokolenie do nas dołącza, że pojawią się też ludzie, którzy pomimo może nie najmłodszego wieku też nagle się gdzieś tam wybijają np. Kamil Semeniuk. Uważam, że tym mniej będzie nas bolało, jeśli ta starsza generacja po tych igrzyskach będzie chciała już trochę bardziej odpocząć, bo wiemy, że mamy godnych następców. Zapytany o “ćwierćfinałową klątwę” popularny Pit stwierdził: – Będzie to trochę ryzykowne, ale jeśli zajmiemy pierwsze miejsce w grupie, to zagramy ćwierćfinał o 9 rano, a ja bardzo dobrze czuję się rano, więc chciałbym tego.

źródło: informacja własna / fot. Ewa Cieślar (VOLLEYWORLD)

Ewa Cieślar

Ewa Cieślar

Pochodzę z Ustronia, ale aktualnie mieszkam w Krakowie, gdzie studiuję. Moją największą pasją jest sport. Staram się prowadzić aktywny tryb życia. Jestem uzależniona od oglądania sportowych zmagań i kibicowania. Moja miłość do siatkówki trwa już ponad dekadę. Nie mam wątpliwości co do tego, że to właśnie siatkówka jest moją ulubioną dyscypliną sportową. Niestety gram w nią tylko amatorsko. W redakcji VOLLEYWORLD zajmuję się m.in. pisaniem artykułów i rekrutowaniem nowych współpracowników.